Okręt podwodny z II wojny światowej

Wrak, o którym mowa, jest jednym z 67 okrętów podwodnych typu S, oznaczonym numerem burtowym P238A. Zbudowany 11 listopada 1942 roku, ten 66-metrowy okręt podwodny posiadał sześć wyrzutni torped kal. 21 cali oraz cztery karabiny maszynowe. Z maksymalną załogą liczącą 48 osób, służył w różnych rejonach, w tym na Morzu Północnym, Morzu Bałtyckim i na Dalekim Wschodzie, gdzie prowadził patrole monitorujące operacje japońskiej marynarki wojennej.

Podczas swojej służby okręt podwodny napotkał kilka niefortunnych incydentów. Wpłynął na minę morską, co spowodowało utratę steru i statecznika na głębokości 166 metrów. Ponadto, podczas powrotu z Australii, odniósł dalsze uszkodzenia, które uniemożliwiły jego naprawę. Następnie, w kwietniu 1945 roku, został celowo zatopiony w pobliżu Malty w ramach ćwiczeń wojskowych.

Wrak teraz spoczywa spokojnie na piaszczystym dnie morskim, zapraszając odwiedzających do odkrycia jego pozostałości. Górna część wraku leży na głębokości 45 metrów i posiada dwa otwarte włazy, chociaż nie zaleca się ich eksploracji. Jednak nurkowie mogą podziwiać widoczne śmigła torped oraz zobaczyć trzy włazy ewakuacyjne, chociaż ich niewielka średnica 60 cm uniemożliwia wejście z pełnym sprzętem nurkowym. Pomimo tych ograniczeń, wrak jest niezwykle dobrze zachowany.

Ponowne odkrycie tego wraku nastąpiło 24 lipca 1994 roku w pobliżu wybrzeża Malty. Od tamtej pory przyciąga uwagę różnorodnych nurków, zapewniając wizualnie atrakcyjne i historycznie istotne doświadczenie.

Poziom trudności: Trimix 60 m

Głębokość max: 56 m